Έγραψε με μολύβι στον καθρέφτη:
«απόψε δεν έχω κέφι —
πάμε σινεμά ή συναυλία»,
δίπλα στην υπογραφή διέκρινα φευγαλέα
και την απαίσια όψη μου∙
εκείνο το βράδυ χωρίσαμε
σ’ ένα στενό δρομάκι,
σ’ ένα στενό δρομάκι μέσα στο πλήθος∙
ήμουν η αγάπη του που δεν περίμενε,
η ερωμένη που ήθελε ν’ αποφύγει,
μια άγνωστη που τον είδε τυχαία
να περιφέρεται εκεί όπου υπήρχαν στη σειρά
φωτεινές επιγραφές, χορευτικά κέντρα
και πολλή βοή για ό,τι έπρεπε
καθένας ν’ αποφασίσει.