Στην αμμουδιά μαζεύτηκαν παιδιά
Και ρίξανε σχοινιά να μας κρεμάσουν

Ήταν μεγάλο το κακό της θάλασσας
Ο ουρανός ήταν ένα σύννεφο

Μακριά η πολιτεία έστελνε καπνούς
Οι δόξες μας χρεμέτιζαν σαν άλογα

Τα πόδια μας είχαν καρφωθεί στο χώμα
Αλλά με τις αναμνήσεις ψάχναμε τον ορίζοντα

Ο θάνατος δεν μας δάγκωνε
Σκεφτόμαστε τις προσευχές άλλων παιδιών

Γιατί γύρω μας όργιαζαν το γέλιο και η χλεύη
Και ο ήλιος είχε αφανιστεί σαν κάτω από σίδερο.