Στο Βυζαντινό Μουσείο πήγαμε μαζί
Περπατούσαμε ανάμεσα
Μικρά γυάλινα αγγεία οι στιγμές
«Δέκατος τρίτος αιώνας» μου ψιθύρισες
«Δέκατη τρίτη απουσία» σου απάντησα
Γύρω μας ανάγλυφες εικόνες
από Παναγίες που έχασαν τον κρίνο τους
μια λειψανοθήκη με όλα τα μελλοντικά χωρίς
ένας πορφυρός κώδικας
σφραγισμένος με ένα σου χάδι στο λαιμό
οι εικόνες των αγίων ελαφρά ενοχλημένες
θηρία μυθικά που γρυλίζουν
κάτω από τα πόδια μας
ένα ψηφιδωτό από δάπεδο σπιτιού πέμπτου αιώνα
«Εκεί κάποτε αγαπηθήκαμε» μου είπες
Χρυσό περικάρπιο το χέρι σου σφιχτό
ήδη το σημάδι από παλιά χρόνια παραμένει

Στο Βυζαντινό Μουσείο να πάμε κάποτε μαζί .