Θα ταξιδεύαμε μαζί, λοιπόν.
Απ’ τα σφυρά,
ίσαμε το κεφάλι μ’ αναμέτρησες,
στρέφοντας τυχαία προς εμένα.
Σε κοίταξα κι εγώ διόλου τυχαία
–αντίθετα– μ’ επιμονή σημαίνουσα.

Αλλ’ από κει και πέρα πια
μονάχα η μοίρα: βοηθός.
Θα μου `λεγες, θα μου `λεγες στο τρένο
ό,τι συνήθως λεν οι ταξιδιώτες:

- Πού πάτε, πού θα μείνετε;
ή το πιο συνηθισμένο και πιο καίριο
- Καπνίζετε; Έχετε φωτιά;