Κάποιος μου ψιθύρισε πως όλα είναι ο άνθρωπος
Και μου φαίνεται τούτο ένα μυστικό που σε σας λείπει

Από τις γρίλλιες μπαίνει ο ήλιος του ανθρωπισμού
Και από την καρδιά μου φεύγει σαν επισκέπτης

Το σώμα της χαράς δεν αναπτύσσεται
Παρά στο φως του ήλιου της φύσης

Αλλά εγώ απάντησα έναν ήλιο πιο καλοκάγαθο
Που δεν αφήνω να μου φύγει

Και δε στερούμαι τον δικό σας ήλιο
Τον μακρινό σας ήλιο.