Κορυφογραμμή κομμένη με το διαμάντι
εκείνο
το ψιλό αγιάζι
να περονιάζει τη σκέψη
όταν σαν πολυέλαιος ανάβει το πολικό φεγγάρι
ο ρυθμός του πουλιού
ο ρυθμός της θάλασσας
βελονιά που τρύπησε το μουδιασμένο δέρμα
σφυρί που κάηκε
κτυπώντας το πυρωμένο σίδερο
μεσημέρι
έλξη
που ενώνει τα δυο ημισφαίρια στον ισημερινό της φλογισμένης σκέψης
τεντωμένο καραβόσκοινο
πάνω απ’ τους πένθιμους ηλιοκαμμένους τόπους.
Βλέπω: ένα παιδί πικρό
αλαφροστοίχειωτο πικρό παιδί ντυμένο με τη στολή της άγιας νύχτας.