Μου είχε τότε τρία εκατομμύρια κοστίσει
Σε μάρκα πληθωριστικά -ήταν η εποχή-
Τώρα το εξώφυλλό του έχει ξεκολλήσει
Κι η εγγύηση της κλειδαριάς έχει παραγραφεί
–
Στην πρώτη του σελίδα είναι γραμμένοι οι στίχοι:
«μου είσαι λίαν συμπαθής, αυτό μόνο ξέρω να πω»
Ήταν ο ξάδελφός μου ο Ρούντολφ, που ΄γραφε στην τύχη
Τώρα ξέρει πολλά, ιδίως το τραπεζικό
–
Ο δάσκαλός μου ο Μπόρχαρτ είχε μια τέτοια έλξη
Γράφει κάτι βαρύγδουπο από τα κλασσικά
«Αιώνια δική σου!» καταχωρεί η Έλση
Κι ύστερα με προδίδει στα μαθηματικά
–
«Να είσαι δυνατή, εσύ να ορίζεις τη ζωή σου»
Ήταν του φίλου μου του Γιόχαν τα λόγια τα σοφά
Γιόχαν, την ακολούθησα τη συμβουλή σου
Όμως στο αποτέλεσμα απέτυχα οικτρά
–
Τι γίνονται, άραγε, οι άλλοι απ’ την τάξη;
-Τι σχέδια μεγαλόπνοα είχαμε τότε όλοι!-
Τώρα δυο λόγια ανταλλάσουμε στην πράξη
Όταν βρεθούμε μεσ’ στο δρόμο, εκεί στο πόδι
–
Όλους τους βρίσκω να μου έχουν γράψει κάτι
Και ιδίως απ’ την αποφοίτηση τη σχολική
Και το ημερολόγιο είναι σαν ένα μάτι
Που είδε τις μέρες όλων μας σ’ ευθεία τελική
–
Θυμάμαι είχε τρία εκατομμύρια κοστίσει!
Και του πληθωρισμού ίσως ξανάρθει η εποχή
Ήδη να κιτρινίζει το χαρτί του έχει αρχίσει
Κι η εγγύηση της κλειδαριάς έχει παραγραφεί.