Τὰ αἰσθησιακά παράπονα τῆς μέρας
Σὰν μαζί μου πεθαίνει
Στὴν ἀγκαλιὰ τῆς γῆς
Σὰν μαζί μου λησμόνησε
Τὸ βίο της
Καὶ τὴ δυνατὴ ἀνάμνηση τῆς ζωῆς
Ὅταν σβήνει πλάϊ μου ὁ ὕπνος
Τὰ αἰσθησιακὰ παράπονα τῆς μέρας
Μέσα στὴν κάμαρά μου ἐγὼ τ’ ἀκούω
Καὶ ντρέπεται πιότερο ἡ ψυχή μου
Καὶ σκέφτεται ἀτυχέστερη καὶ κλαίει
Πὼς κάτι τὸ γενναῖο τὸ ἀγαπητὸ
Ἀληθινὰ πεθαίνει
Ἀνάμεσα στὸ σύμπαν καὶ τὴ γῆ.