Η Ιωάννα περιμένει.
Δεν είναι η Πηνελόπη
ούτε η Μήδεια, ούτε η Ραπουνζέλ
να ρίχνει σκάλες τα μαλλιά της
η Ιωάννα είναι μία γυναίκα
κλεισμένη σε έναν πύργο, που κεντά.
Κάτω οι ώρες αργοκυλούν στο ξύλινο τραπέζι
στο σαλόνι υπάρχει ένα δέντρο που ψηλώνει
τα αφράτα μαξιλάρια ασφυκτιούν
στις κεντημένες θήκες τους.
Μέσα στο σπίτι κυκλοφορεί ένα παγόνι
και πολλές φορές στρώματα από λεπτή ομίχλη
διαπερνούν τους τοίχους.
Όταν οι φίλοι αποχωρούν
η Ιωάννα δε μετακινεί καθόλου τις καρέκλες.
Είναι εξοικειωμένη με το άδειο των καιρών.