Ανοίγω τα μάτια μου
και βλέπω σκιές
νεκρά τριαντάφυλλα
σε στέρφες αυλές

Στεγνώνω τα δάκρυα
στου νου την ανασα
και φέρνω την άνοιξη
σαν σκέψη μοναχα

Απλώνω τα χέρια μου
και φεύγουν πουλιά
απ’ όλα τα χρώματα
ελεύθερα πια!

Φυτεύω τα λόγια σου
στου ήλιου τ’ αλώνια
κι ανθίζουν νοήματα
κρυμμένα στα χιόνια

Αφήνω τα πέπλα μου
σ´ ανέμου φτερά
ποτάμια με λούζουνε
καθάρια νερά

Ανοίγω τα μάτια μου
και βλέπω...χαράζει!
Της νύχτας το γύρισμα
τον κόσμο αλλάζει.