Αέρα κατέβαζαν από πάνω απ’ το βουνό της Πίνδου
τα χρωματιστά μπρελοκάκια των βοσκών των ορέων
τόσο κοντά στην πατρίδα Κέρκυρα και στα όνειρα…
Εκεί κι εσύ, ανάμεσά τους, το μπρελοκάκι-τίγρης
κρέμεσαι στο μηχανάκι απ’ τα πόδια,
σε γυρίζει στους δρόμους του Γαστουριού
το κοκκαλιάρικο αγόρι της οικοδομής
σε γυρίζει ακόμα
/τα πράσινα μάτια του/
σε πάνε παντού.