Τις νύχτες που κατεβαίνω
στα όνειρα
στάζουν τα μικρά υπόστεγα
της αυλής μας
ο πατέρας μαζεύει τα άδεια κουτιά
στην γωνία
τα γυρίζει ανάποδα
– να μην φαίνεται λέει το πρόσωπό μας -.
Εγώ επιστρέφω πάντα
από την κλειστή πόρτα
και περιμένω ώρες να
ξημερώσει.