| |
μουσόφιλος
25-07-2016 02:27 | Σκηνή πρώτη: Χειμώνας 1978. Ο Σαββόπουλος, ο Ρασούλης κι ο Ξυδάκης σε ένα τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Έχουν στα χέρια τους την έγκριση της "Λύρας" του Πατσιφά για δίσκο. Ο Σαββόπουλος γυρνάει άυπνος στα βαγόνια ανάμεσα σε φαντάρους και ταξιδιώτες. Συλλογιέται τι όνομα να δώσουν στο δίσκο. Θυμάται και σημειώνει στην επανέκδοση του 2003: "(...) Μισώ το τραγούδι της κουλτούρας. Γίνεται συνεχώς και πιο άχαρο, περιγράφει τις πραγματικότητες και καθόλου δεν τις εκφράζει. Το ελαφρολαϊκό πάλι ποτέ μου δεν το χώνεψα.(...) Ο Χιώτης το κατάφερε καλούτσικα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στα "γαλλικά" με λίγο μπουζούκι. Η πλέμπα αντέδρασε αμέσως με ένα λιγδερό είδος που αργότερα ονομάστηκε από τους υπερασπιστές της καθαρότητας της φυλής Ινδοπρεπές, τουρκογύφτικο ή γυφτιά. (...) Μα δεν είναι η πρώτη φορά που όταν οι άνθρωποι εδώ αγανακτούν, μουτζώνουν την Ευρώπη και λένε "καλύτεροι οι Τούρκοι." Το έχουμε αυτό και στον Μακρυγιάννη και στον Παπαδιαμάντη, το έχουμε και στον Καζαντζίδη, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών. (...) Γύρισα πίσω. Ο Μανώλης (σ.σ. Ρασούλης) και ο Νίκος (σ.σ. Ξυδάκης) κοιμόντουσαν. Πρώτη φορά βλέπω παιδιά με ανησυχίες και ιδεολογίες και απ’ όλα, να διαλέγουν όχι το κουλτουριάρικο αλλά το ντιπ λαϊκό. (...) "Καλημερούδια. Πώς σας φαίνεται για τίτλος η εκδίκηση της γυφτιάς;" (...) Ήταν αγουροξυπνημένοι και το δέχτηκαν".
Σκηνή δεύτερη: Οι τρεις ταξιδιώτες μας έχουν φτάσει στη Θεσσαλονίκη. Πάνε να βρουν τον Πουσπούλ (από το push και pull), δηλαδή τον Νικόλα τον Παπάζογλου που του είχαν κολλήσει παλιότερα το παρατσούκλι αυτό λόγω της μανίας του με τα μηχανικά και τα ηλεκτρονικά. Έρχονται και οι Κοντογιάννηδες από τη Λειβαδιά για τον δίσκο. Βολεύονται όλοι στο σπίτι του Παπάζογλου. Ύπνος στρωματσάδα στο πάτωμα ο ένας πλάι στον άλλο. Πού λεφτά για ξενοδοχείο. Η ηχογράφηση γίνεται στο πρώτο στούντιο της Θεσσαλονίκης. Κάτω ακριβώς από το Ταχυδρομείο της Κάτω Τούμπας. Όλα τα μηχανήματα αποκτημένα με κόπο και "πειραγμένα" από τον Παπάζογλου. Σχεδόν χειροποίητα! Αυτός αναλαμβάνει και την ηχοληψία και τα τεχνικά. Ο Σαββόπουλος διεύθυνση και ενορχήστρωση. Η Βαρβάρα - γυναίκα του Παπάζογλου - έγγυος τότε, γράφει αυτή όταν ο άντρας της τραγουδά και αναλαμβάνει και τις φωτογραφίες! Το πρώτο καθαρά θεσσαλονικιώτικο στούντιο είναι γεγονός! Ο Σαββόπουλος το βάφτισε "Αγροτικόν" επειδή ήταν μακριά από την Αθήνα. Το Αγροτικόν έμελλε να είναι το λίκνο ενός νέου ρεύματος στο ελληνικό τραγούδι, αφενός γιατί εκεί ηχογραφήθηκε η "Εκδίκηση της γυφτιάς" και αφετέρου γιατί συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάδειξη καλλιτεχνών που έβρισκαν αδιέξοδα στις μεγάλες εταιρίες (Χειμερινοί Κολυμβητές, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας, Ορφέας Περίδης κ.ά.). Η λεγόμενη «Σχολή της Θεσσαλονίκης» μόλις είχε γεννηθεί...Σκηνή τέταρτη: Ο δίσκος δεν «τραβάει». Ή έτσι νομίζουν οι δημιουργοί του. Οι κριτικές από τις εφημερίδες και τα περιοδικά αποκαρδιωτικές. Τα τραγούδια χαρακτηρίζονται δήθεν λαϊκά. Ώσπου μια μέρα, σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης, ένα ζευγάρι νεαρών πάνω σε μοτοσυκλέτα σταματούν τον Παπάζογλου που είναι κι αυτός αναβάτης στη δική του μηχανή. Τον ρωτούν αν είναι ο Παπάζογλου και αν ενδιαφέρεται να παρουσιάσει την «Εκδίκηση της γυφτιάς» σε συναυλία του Φοιτητικού Συλλόγου της Θεσσαλονίκης. Η συναυλία γίνεται και χαλάει κόσμο! Και τι κόσμο! Φοιτητόκοσμο. Ο δίσκος που όλοι νόμιζαν ότι πάει κατά διαόλου είχε κάνει τη δουλιά του. Σιγόβραζε στο λαϊκό υποσυνείδητο και όχι μόνο. Οι φοιτητές ξέρανε τα τραγούδια καλύτερα κι από τους δημιουργούς τους!
***
Ενώστε τα παραπάνω και θα βγάλετε όλα τα απαραίτητα συμπεράσματα για τον δίσκο αυτό. Έναν δίσκο-ορόσημο που έγινε η αφετηρία ενός είδους που εξελίσσεται μέχρι και σήμερα. Μέσα στο απόγειο της «έντεχνης», «κουλτουριάρικης» και λίγο θολής πραγματικότητας των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, μια παρέα ανθρώπων, που και μορφωμένοι ήταν και ιδεολογικά φορτισμένοι και ανήσυχοι, φτιάχνουν έναν δίσκο που πηγαίνει εντελώς κόντρα στο ρεύμα. Με ήχους και ρυθμούς ατόφια λαϊκούς, ανατολίτικους, προσαρμοσμένους στα ελληνικά δεδομένα και με τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη ερωτικούς, γνήσια αισθησιακούς και λαϊκά φιλοσοφημένους. Είναι το είδος αυτό που κινείται ανάμεσα στο λαϊκό και το έντεχνο, που πατάει γερά στο λαϊκό και βάζει λόγο απλό, αλλά σύγχρονο. Είναι το τραγούδι που σε κάνει να θέλεις να χορέψεις, να γλεντήσεις, να το ρίξεις έξω, αλλά όχι με τον απαράδεκτο αισθητικά τρόπο των λεγόμενων Ινδοευρωπαϊκών ή αργότερα των «σκυλάδικων» [http://tragoudistan.blogspot.gr]
| Μάντζιος Κώστας
23-06-2009 02:48 | Στην τρίτη στροφή το σωστό ειναι :"...ο Νικάκης νά 'βρει λύση κι ο Μανόλης να πιαστεί", (προφανώς εννοεί Ξυδάκη και Ρασούλη) | Ανώνυμο σχόλιο
24-02-2006 | μουσική Λιδάκη | Ανώνυμο σχόλιο
28-01-2006 | Ερμηνεία-Νίκος Παπάζογλου, Σοφία Διαμαντή, Δημήτρης Κοντογιάννης. Δίσκος-Η εκδίκηση της Γυφτιάς. Στίχοι-Μανώλη Ρασούλη |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
