Αγριεμένο όνειρο
Αδιάφορη θάλασσα

Διέσχισα πάλι τη Νύχτα σπουδάζοντας
Τα μεσονύκτια σ’ Εσένα
Κι η Νύχτα ένας προδότης
Του βάρους των συγκινήσεων
Που ταμίευσε μοιραίο Πρωινό...
Τ’ όνομά Σου προφέρεται με καθαρό Οξυγόνο!...

Αγριεμένο όνειρο
Αδιάφορη θάλασσα

Πώς να εξημερώσω τη θάλασσα που γέννησες λέγοντάς την;
Ω, μυρίζω τα Ανεπίστρεπτα!
Ευδόκησε να γεννηθεί Πρωινό
Κι όλα τα επόμενα θα πάσχουν αναιμία
Απελπισμένα για αιμοδότη.

Πόση ακινητοποιημένη σιωπή;
(γιατί δε μας κατάπιε;)

Αγριεμένο όνειρο
Αδιάφορη θάλασσα

Απίστησα μες στην ακινησία
Και να σε προφέρω ακόμη βυθίζομαι!...
Γίνηκες χώρα μέσα μου
Κι εκτοξεύεις ατσάλινη συγκίνηση
Για να ραγίζουν οι παλμοί!

Θ’ απομείνω στο Μετά μας
σ’ αυτό τ’ αμέθυστο Μετά
Τραγούδι μέθης κι αυταπάτης
Πίσω απ’ τ’ αρώματα που εξαπολύεις

Να τρέχω
ματαιόπονη γελοιογραφία
ευθυγράμμισης με τον Ήλιο

Μα στέρξε
στέρξε ένα μεθυσμένο Τώρα
ασώματο απ’ την απόγνωση
ραγιά της ονειροφαντασιάς
Έστω ένα,
Τώρα
Ανυπάκουο στην τάξη του Κόσμου
Έστω
Μια Νύχτα
με παράλληλες τις ανάσες μας
δεμένες κόμπο στην οροφή.
Θολωτή διασταύρωση βουβών εισιτηρίων!