Καλοκαίρι και είναι απρόσωπο το φως,
μα δεν είναι μόνο αυτό,
όταν θα έρθεις θα έχω αφήσει το κλειδί πάνω στην πόρτα,
μην με τρομάξεις,
όνειρο θα είσαι και η αύρα θα φυσάει πάνω στα παντζούρια,
θα σβήσεις το φως και θα ψιθυρίσεις "σε αγαπώ",
καληνύχτα.
Το άρωμά σου θα περιπλανιέται στο κόσμο,
θα τριγυρνά στους δρόμους τους μεγάλους,
στα μικρά σοκάκια της Αθήνας και της Πλάκας
και οι τέσσερις εποχές θα τείνουν στην ανυπαρξία,
συνονθύλευμα εικόνων σου θα ανακατέψει τις σκέψεις μου
και σαν να μην υπήρξαμε ποτέ θα συνεχίσουμε μονάχοι με τις μέρες,
με τις νύχτες πλάι μας,
να μας βαραίνουν τη ράχη.
Και μέσα σε νερό και λάσπη θα γείρουμε να κοιμηθούμε
και μέσα σε αέρα και σκόνη θα αφήσουμε τις ψυχές μας σε ανάπαυση
και μέσα σε ουρανό,
φωτιά και δάκρυα,
θα αναρωτηθούμε πως τόση αγάπη έγινε ένα και μετά μισή,
σαν άρωμα που εξασθενεί με το χρόνο που περνάει σα το χρόνο μας.