Λάμπει τ’ αστέρι του Μπεζούρο
του Φτωχολέοντα το σπαθί
το θόλο σκίζοντας το σκούρο
του θεού η γύμνια να φανεί.

Και βάφει το αίμα του Μπεζούρο
την πλάση που έχει λυτρωθεί
κι είναι στη σάρκα μαύρο μούρο
που τ’ ωριμάζουν οι ουρανοί.

Οι λαοί σηκώνουν τον Μπεζούρο
στον ώμο αρχάγγελο σπαθί
της δικαιοσύνης τροβαδούρο
του κόσμου που έχει αναλωθεί.

Και λάμπει το άστρο του Μπεζούρο
ώσπου να μεταμορφωθεί
του θεού το πρόσωπο το σκούρο
και φως καθάριο να φανεί...