Το καταφύγιο της ποίησης
είναι η ζωή.
Όταν στριμώχνεται ανάμεσα
σε νεφελώδεις σκέψεις
και ακαθόριστα συναισθήματα,
σε αδιόρατες λέξεις
και ορατές ευαισθησίες,
στο δυσερμήνευτο τώρα
και στο πολλαπλό χθες,
στο φιλόξενο πάντα
και στο αδιαπραγμάτευτο ποτέ,
μονάχα η ζωή
μπορεί να της προσφέρει
μια αληθινή στιγμή ηρεμίας,
ένα απάγκιο στους χείμαρρους των ιδεών της,
μια ακαριαία λύση,
μια ανάσα.

Ο από μηχανής θεός της ποίησης
λέγεται ζωή...