Αφού δεν έφαγες απ’ το ψωμί μας,
πώς να νιώσεις την πίκρα του;
Αφού δεν έφαγες με το κουτάλι της προσφυγιάς,
πώς να καταλάβεις την αξία του;
Εσύ, γλυκό, λες, είναι το ψωμί
και η αλήθεια είναι αυτή.
Όμως, εμείς το βρίσκουμε πικρό,
γιατί δεν είναι εύκολο, αδέρφι,
από τη μια στιγμή στην άλλη,
από ευκατάστατος και νοικοκύρης
να βρεθείς μπατίρης σε ξένη γη
ζωσμένη από ανθρώπους χωρίς Θεό.
Δεν είναι εύκολο ξαφνικά
από τον δημιουργικό Ελληνισμό
να κλειδωθείς στον στείρο ελλαδισμό.