Όλη τη μέρα πέθανα να τρέχω
από γραφείο σε γραφείο•
να δείχνω τις συστατικές επιστολές,
να κάνω υποκλίσεις.

Όμως το βράδυ πάλι βγήκα απ’ τη μιζέρια μου.
Με γέλασαν οι φωτεινές επιγραφές,
τα πρόσωπα που άναβαν και που σβήναν.
Ξέχασα τις αναδουλειές, τη φαγωμάρα του σπιτιού,
τους δανειστές, τους φίλους, το κυνήγημα.