Δεν έρχεται. Δεν λέει να ρθεί.
Κι όλο γκρινιάζει.
Πού φεύγουμε τα καλοκαίρια
κι όλο μονάχη μένει;
Τι θέλει, δηλαδή;
Μέσα μαζί της να κλειστούμε
σαν να `μαστε ενενηνταφεύγα;
Ή να `χουμε στις παραλίες τα ρεζιλίκια
με τα γινάτια της τα τσουχτερά;
Θέλει παρέα; Ας τον καλέσει.
Είκοσι χρόνια τώρα
τάχα τον προσμένει διαρκώς.
Κι ας λέει πως για κει
μονάχος ταξιδεύεις:
Γραφείον Ενικού Τουρισμού
Ο Αχέρων.
Χαίρων; Ουδείς.
Μονάχη όμως; Δεν νομίζω.
Προσωπικό βαρκάρη θα `χει.
Ασφάλεια μεταφοράς; Εγγυημένη.
Άντε πια, βράδιασε το αργά.
Κι η γκρίνια της αγκάθι ανυπόφορο.
Ας κλείσει αυτός ο κύκλος.
Μα μήτε η ίδια, μήτε ο άλλος
Δεν έρχεται. Δεν λέει να ρθεί.