Εκεί μιλούσανε σοφά.
Ο λόγος τους βαρύς και το `νιωθες
πως ήταν σκέψη δυνατή και μόχθος
έρευνες χρόνων και μελέτη επίμονη
συγκροτημένα κείμενα έτοιμα να πάρουν
τη θέση τους στις βασικές βιβλιοθήκες

εκεί μιλούσανε κι αλλάζαν
γνώμες που δύσκολα τις προσεγγίζει
ο μη ειδικός κι ας βασανίζεται
χρόνια κι αυτός στους ίδιους χώρους
μ’ αυτής της τέχνης τις ασήκωτες σιωπές
στους ίδιους λαβυρίνθους, με τις ίδιες λέξεις
χρόνια
στα ίδια δίχτυα παραδέρνοντας

εκεί λοιπόν μιλούσανε σοφά
σε γύρεψα σ’ όλες τις αίθουσες
δεν ήσουν σε καμιά

σε γύρεψα καθώς η νύχτα βάθαινε
βουβή ως το σκοτεινό πυρήνα της
και ξάφνου είχαν όλοι τους φύγει
άνθρωποι και λόγοι

έμεινα μόνος κι έλειπες
που ήσουν η λέξη η ζωντανή και μόνη
πνοή στις αίθουσες τις άδειες, τις γεμάτες
να δώσει και στο λόγο
που ήσουν η λέξη σάρκα η μόνη
να ξεκινάει το ποίημα, να μην τελειώνει.