Καταγράφει τα πάντα:

"...Ένας όγκος τυλιγμένος στα λευκά
το κράτημα
η ένταση της αναμονής
η σχεδόν ασήκωτη οδύνη
η μετρημένη, η βαριά κίνηση
που καταλήγει σε χορό
μιας απρόοπτης πεταλούδας-

άλλοτε πάλι η βεντάλια του πάθους
κλείνει σε στοργή
σε άγγιγμα χρυσάνθεμου
ή όπως ένα ορτύκι μιμείται το θείο

η χάρις
αλλά και η σφοδρότητα των εκπλήξεων..."

Σηκώνεται
βγαίνει από το θέατρο
χάνεται μέσα σ’ ένα χαϊκού
δεν πρόλαβε αυτή τη φορά
ν’ ανοίξει τα φτερά της.