Νείρομαι το πάθος και την αίγλη του αετού

Της διάνοιας το άνθος
Η άβαθη αγάπη
Ακόμα νωπή από έρωτα
Λιώνει στις αγκαλιές
Στα βοσκοτόπια
Μαραίνεται
Της ελπίδας το χρυσάφι
Σαν ηλικία ανθρώπου
Με αναλαμπές ματιού
Και μόχθο από τα σωθικά

Ω, με την αγωνία του αγέρα
Να μεθύσω από τον ουρανό
Να θαμπωθώ
Να πάρω φλόγα!