Ωραίες μορφές
σπασμένων αγαλμάτων,
κλασσικές
στης άμμου τα αέρινα θεμέλια
ακουμπισμένες.
Τραγικές συναμα και βουβές
στης σκοτωμένης χαραυγης
το φως λουσμένες.
Να η Κνιδία
κλαίει σιωπηλά,
του Κούρου αίμα στάζουνε τα μάτια
και του Απόλλωνα τα όμορφα μαλλιά
γδαρμέν’ από του χρόνου
την αέναη φθορά.
Στης Αθηνας την κεφαλή
το πνεύμα εμαράθη
και στης Υγείας το πρόσωπο
καρκίνωσαν οι πόροι.
Τώρα ο ανάπηρος Ερμής
με λύπη μας κοιτά.
Τα φοβερά μηνύματα
τα φέρνουν δορυφόροι.
Αρχαίες μορφές
χωρίς ανάστασης ελπίδα,
πονεμένες,
μόνο με τ’ αποτύπωμα του χθες
Δόξας παλιάς εικόνες σμιλεμένες
στης καπνισμένης εποχής
τη φυλακή κλειστές.