Ι
Με βασανίζει να το πω
να μην το μολογήσω.
Το πρόσωπό της λίγο πριν
λίγο μετά τον έρωτα.
Τυφλός, με χέρια και με στόμα
περνάω και αφανίζομαι
χάνω μιλιά και δέρμα
φτάνω στον τόπο σαν σφαχτό
μυρίζομαι λεπίδι.
ΙΙ
Πίσω πίσω πηγαίνω
με νύχια και με δόντια
παραπατωντας και έρποντας
στα βάθη των σπηλαίων.
Εκεί με βρήκε στα νερά
μια αχτίδα του σπασμένου
υπερύθρου.
Στα χέρια μου
κομμάτια το κορμί της.
Δεν έφτασα ποτέ
να γίνω φυτοφάγος.
ΙΙΙ
Να βγαίνεις απ’ το όνειρο
να κατεβάζεις τα πουλιά
στον ύπνο πάλι να περνάς
κι ύστερα στο δωμάτιο.
Να ντύνεσαι καλά
να πας κατά την πόρτα.
Να κάνεις δύο βήματα
-στο τρίτο κοκαλώνεις!
Να λείπει απάνω ο ουρανός.