Αλλού βάραινε η λάμψη των φώτων
Εδώ μονάχο του ήλιου το κρύψιμο
Αλλού βήματα έγνεφαν στέρεης σοφίας
Άγνοιας ταπεινό σέλας εδώ καρδιοχτυπούσε
Αλλού συμμετρία ορθογώνιας αναπνοής παρήλαυνε
Κι εδώ Άρραφη - Ω, υπέροχη λοξή Ομορφιά ! - Άρραφη
- Ω, διαγώνια κρυάδα Ωραιότητας !
- Φτώχια ενική σε ξύλου τραχύτητα απλωμένη ουρανοδιφούσε

Ω, άστατε κόσμε ποιος αστρολάβος την ερωτική περπατησιά τού κάβουρα (κατ’ άλλους τού καρκίνου…)
χαμογελαστά σού υπαγόρευσε;

Τώρα μόνον Εσύ

Ακατάστατες χαρακιές ομορφιάς
Λάμψεων ρόδινα ρήγματα
Συσπάσεις τού ελάχιστου ρουφήχτρες μέγιστης λατρείας
Στο ετοιμόρροπο μιας καλύβης ιερατικά στοιβαγμένα
Ενορία Αγίων Τόπων μου
Που μόνο εγώ να λατρεύω λαβώθηκα

Το ψέμα σας στις επάλξεις τής αλήθειας μπήξτε.