Του μιλά επιδεικτικά

να τους ακούει η παραλία.

Τον στολίζει μ’ όλους τους κοσμητικούς της αχαΐρευτους

που ξέχασε να πάρει το καρπούζι

Κι ανακαλεί επ’ ευκαιρίας

ό,τι του προσάπτει γενικώς

σαν ανικανότητα ή δειλία.

Εκείνος ζαρωμένος κάτω απ’ την ομπρέλα

κλείνει τα μάτια αμίλητος.

Σκάει πικρό χαμόγελο μονάχα

όταν την ακούει καθώς μπαίνει στο νερό

να ρωτάει:

– Φάνηκαν τσούχτρες σήμερα;