Ένας ένας έπεφταν σε σιωπή.
Άλλος με παράπονο κι άλλος με τραγούδι.
Άλλος από πίκρα κι από μνήμη κι άλλος από λόγο και αιτία.
Όλοι σε πατρίδα άδικη κι αδικημένη.
Βάθυνε η σιωπή, καθάρισαν και οι σκιές.
Όσοι φοβήθηκαν, άνοιξαν τη μια νύχτα μετά την άλλη
και σ’ όνειρο δεν βγήκαν.
Όσοι έλυσαν το αίμα τους, λύγισαν τα νερά και βρήκαν νησιά.
Τρυφερά που αγριέυουν τα μάτια όταν συναντιούνται δακρυσμένα.