Φοβάμαι τους ανθρώπους στα σταυροδρόμια,
κυρίως όταν μου ζητούν να τους πάρω μαζί μου, αυτούς ή παλιές φωτογραφίες τους.
Τούς φοβάμαι κι όταν σκυφτοί στα ποτάμια ξεπλένουν τ ´ άπλυτα τής μνήμης.
όσο ευάλωτοι κι αν δείχνουν κάτι τέτοιες στιγμές,
εγώ ξέρω,
αυτό είναι κάτι που γρήγορα αλλάζει.
Φοβάμαι και τις φωνές, τους συρτούς θρήνους, τα τραγούδια τους,
που δεν τα κάνεις να σωπάσουν μ´ ένα χάδι
κι αυτό τους κάνει να μη μοιάζουν με σκυλιά.
Εδώ γινόταν κάποτε σύναξη καλοκαιριών.
Βλέπεις τα ίχνη.