Σε φωτερά περάσματα
Σε μονοπάτια ανάμεσα στις πέτρες
Και τα λιόδεντρα
Σε βρίσκω
Να μοχτείς για την Αλήθεια
Το άρωμα σου στα πρώτα μου κύτταρα
Απ’ τη σοδειά σου τα φτερά
Και τα τραγούδια των πουλιών
Στα παραμύθια.
Γυμνά προβαίνουν τα βουνά
Και αναφύονται γίγαντες
-Ποιος θα παλέψει πάλι με το Φόβο;
"Παραμύθια..." μου λες
"Δεν υπάρχουν οι γίγαντες
Προβολές της σκιάς είναι μόνο"
Ρίχνεις μια σπίθα στη νυχτιά
Κι επιστρατεύονται οι άνεμοι
- Ποιος θα κερδίσει το παιχνίδι με το φόβο;
"Η Αλήθεια!
Η Αλήθεια..." μου λες
Και υποκλίνεσαι
Σε μια πέτρα που αγκάθι φυτρώνει
"Η Αλήθεια" μου λες
Και ορκίζεσαι
Πως στο αγκάθι ένα ρόδο μεστώνει
Δυτικά της φωτιάς.
Εκεί
Στα φωτερά περάσματα της αγωνίας σου
Ελευθερώνεις τη δύναμη
Και δυνατός
Περνάς στο φως
Άφοβο Φως!
Ιχνηλατώντας λίγο πιο πέρα
Την Ύπαρξη.