Χτυπούν την πόρτα.
Όμως οι χτύποι ηχούν αντίστροφα,
σαν κάποιος να χτυπάει από μέσα.

Μην είμαι τάχα εγώ εκείνος που χτυπά;
Μήπως οι μέσα χτύποι θέλουνε
τους έξω χτύπους να καλύψουν;
Ή μήπως, πάλι η ίδια η πόρτα
έμαθε να’ ναι χτύπος
τις διαφορές για ν’ απαλείψει;

Αυτό που έχει σημασία
είν’ ότι πια δεν ξεχωρίζουν
ο χτύπος απ’ τη μια μεριά
κι ο χτύπος απ’ την άλλη.