Ω λουλούδια
Καθρέφτες των κοριτσιών
Που αγαπούσαμε
Όταν οι εποχές του χρόνου
Σαν αλλόκοτα παιδιά
Γενναιόφρονα
Σαν νίκες ανυποψίαστες
Του ήλιο
Και σαν αγάλματα
Που για μια γιορτή
Πετάν πέτρες
Λιβάδια χάρισαν
Στην έξαλλή μας άνοιξη!

Ω λουλούδια - καθρέφτες
Ω στόματα - λουλούδια!
Πάει ο καιρός που έμπηγαν τα κλάματα
Οι εραστές
Όταν συλλογιζόντουσαν τη νεότητα
Που μαράθηκε
Πιο γρήγορα κι απ’ τους ανώριμους καρπούς
Τώρα τα φιλιά μάς δροσίζουν
Ύστερα και πρώτα απ’ το κολύμπι
Στ’ άγρια πράσινα δάση
Ή στα γαλάζια ήμερα νερά
Στις άλικες φωτιές του αγέρα
Ή στα σταχτιά γυρίσματα στο παρελθόν
Με τους ανέμους του ύπνου

Ω κορίτσια - βασίλισσες!
Βασίλισσες του ξύπνου
Των αγοριών!
Ω μενεξέδες
Που το δρολάπι άπλωσε
Στις τέσσερες άκρες του κόσμου!
Φελούκες άγουρες
Μας έφεραν πλάι σας
Να σφυγμομετρήσουμε τα όνειρα
Των ματιών μας
Και τις φωνές σας
Να σκεπάσουμε με τις φωνές μας
Προτού μας αμπαρώσει η καρδιά
Σε κάποιο ομορφότατο λιμάνι

Ω κορίτσια - βασίλισσες!
Νιάτα στη Μεσόγειο!
Ω μαργαρίτες διπλόηχες,
Ο άσπρος ήχος για την ευτυχία
Ο άλλος για τον άνεμο
Του ταξιδιού!
Ω κοσμοκρατόρισσες
Όταν είταν δικιά μας
Η οικουμένη
Κι όλη η γη ένας κάμπος
Που διάσχιζαν τ’ άλογα
Των δικών μας πόθων
Που μαζεύτηκαν
Σε μια ξεχειλίζουσα βρύση!