Ω, το τραγούδι της σελήνης
Και ο σκοπός της θάλασσας
Μόλις ακούσουν άνοιξη
Θα περπατήσουν
Θα παραβγούν
Θ’ ασπρίσουν
Όπως ασπρίζει ο στοχασμός
Που κάποια λεβεντιά αρπάζει

Στον αιώνιο κήπο της χαράς
Τ’ αγάλματα θυμούνται ένα θρύλο
Οι θλίψες μας η σκόρπια θάλασσα
Το κομματιαστό φεγγάρι
Τα σκυλιά που γαύγιζαν
Μέσα στις αρωματισμένες φαντασίες
Όλα επιστρέφουν
Σαν πουλιά που έρχονται από την ξενιτειά.