-Κι όμως
Υπάρχει μέσα σου ένα κομμάτι ήλιος
-Σώπασε...
Ήταν η ώρα της θλίψης
Του πανικού και της αποδυναμωσης
Τα δάκρυα ψηλάφισαν την ομίχλη
Η ατραπός ξεπέρασε τα χαλάσματα.
-Κι όμως
Υπάρχει μέσα σου ένα κομμάτι ήλιος
Απείραχτο στη θύμηση πως κόπηκε απ’ το φως
-Σώπασε...
Η προσευχή αλαφρωμένη στον ουρανό κατευθύνεται
Κι ας είναι ακόμη νοτισμένη
Από βροχές ανομημάτων και τύψεων
Κι ας είναι ακόμη τυλιγμένη
Στις εντολές που άφησε πίσω του ο φόβος.
-Κι όμως
Υπάρχει μέσα σου ένα κομμάτι φως!
Αγέραστα, ψηλά βουνά στην αγκαλιά του απείρου
Που πάνω σας το σύννεφο τη θλίψη του ακουμπά
Λιώστε το πάγο της δυσπιστίας μου
Ελευθερώστε τα αλυσοδεμένα μου όνειρα
Δώστε πηγές να ξεδιψάσουν τα πουλιά

Να ξεδιπλώσει ο αετός τις φτερούγες του
Και να βρεθεί στα ύψη
Αμάραντα να στρώσει στα μαλλιά της Βερενίκης
Και να κριθεί ο Ήλιος νικητής
Να αστράψουν τα πετράδια της γης και οι θάλασσες
Να τελεστεί το μυστήριο
-Σώπασε...
-Να τελεστεί το μυστήριο
Στους ανοιχτούς ροδώνες της καρδιάς.