Θλιμμένη μαυρόασπρη φιγούρα.
Τρεις γραμμές όλες κι’ όλες,
να σχηματίζουν το πρόσωπο.
Και η απελπισία στα μάτια
και τα σφιγμένα χείλη...
Όλη η τέχνη του ζωγράφου
για να αποτυπώσει στον καμβά,
την λύπη μιας καρδιάς τσακισμένης
σε χίλια κομμάτια.
Έξω απ’ το παράθυρο
ο Απρίλης σε μεθάει
μα εσύ, είσαι ήδη μεθυσμένη.
Και ο πονοκέφαλος του αλκοολ,
σου φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Μην κλαις!
Σκούπισε τα μάτια σου,
τίποτα ποτέ δεν κερδίθηκε
με δάκρυα πριν.
Μόνο τα δάκρυα μετά
έχουν αξία.