Τ’ άλογο μ’ εκαβάλ’ κεψα
τα χωρία λάσκουμαι
γυρευός θα γίνουμαι
εσέναν αγκαλιάσκουμαι.

Έναν εν τ’ αρνόπο μου
τ’ εσ’ ν’ αθέ κι ευρίεται
τ’ ομμάτια μ’ ελέπ’ νατο
το καρδόπο μ’ λύεται.

Το κορίτσ’ καλόν κορίτσ’
η μάνα `θε κι αντρίζει ατό
ψαλαφώ κι δί μ’ ατό
κλέφτω κι νοΐζα ατό.

Το γλυκήν το τέρεμα σ’
πουλί μ’ κι χορτάεται
το τσαλίμι σ’ τ’ άσκεμον
ατό πρέπ’ ν’ αλλάεται.