Αυτός ο ήλιος, ο χειμωνιάτικος
πάνω στα χαλκοπράσινα φύλλα
τα κάνει και χρυσίζουν έτσι που φωτίζει.
Δίπλα του γυμνό από φύλλα
το δέντρο.
Μόνο οι λωτοί κρέμονται
ζωηρό πορτοκαλί, με την χρυσή ανατανάκλαση
από τον απογευματινό ήλιο.
Γύμνό το δέντρο
κούτσουρο ξερό,
με τους καρπούς του
να κρέμονται σαν χριστουγεννιάτικες μπάλες.
μα τα χριστούγεννα δεν εχουν ερθει ακόμα.
Γυμνή και γώ απέναντι
μέσα απ’ το τζάμι το χαζεύω.
Δίχως φύλλα πάνω μου,
δίχως καρπούς,
και ο ήλιος
την απέναντι μεριά φωτίζει.
Εγώ είμαι στη σκιά.
Κρυώνω,
η Ανοιξη είναι ακόμα μακριά
και ελπίδα και κουράγιο για να ανθίσω,
πιά δεν έχω...