Στην άλλη μεριά του Ωκεανού
έχει ξημερώσει ήδη.
Με σκέφτεσαι τώρα που ξυπνάς;
Με σκέφτεσαι έτσι ,
όπως εγώ παιδεύομαι
για να κοιμηθώ;
Και η σκέψη σου
δεν μ’ αφήνει να κλείσω τα μάτια;
Σού λείπω άραγε όσο μου λείπεις;
Πονάει η σάρκα σου
όπως και η δική μου
από την έλλειψή σου;
Σε ξυπνάει μέσα στη νύχτα
η απουσία της μυρωδιάς μου;

Την απουσία σου,
μπορεί αγάπη μου και να την συνηθίσω
μα,
χωρίς τη μυρωδιά σου
πώς να ζήσω;