Τὸ κάθε δῶρον, ἡ κάθε χάρις
περνᾷ ὡς πόνος καὶ δυστυχία...
ὁ κόσμος εἶναι ὅπως τὸν πάρῃς,
χαραὶ καὶ λύπαι, ψευδῆ λαχεῖα.

Ἂν σὲ βαραίνουν οἱ στεναγμοὶ
καὶ τόσα πάθη παντοτινά,
πλὴν ἴσως ἔλθῃ καὶ μιὰ στιγμὴ
ποὺ θὰ γελάσῃς ἀληθινά.

Ἂν ὅμως ὅλα σοῦ δείχν’ ἡ πλάσις
μὲ ὄψεις μόνον ἀπατηλάς,
ποτὲ στ’ ἀλήθεια δὲν θὰ γελάσῃς
κι’ ἂς κάνῃς πάντα ὅτι γελᾷς.