—Ἕνα μάρτυρα, ἀπεκρίθη
Ἕνας γέρων· τὴν Τουρκίαν
Κατεπάτησε καὶ ἐνδύθη
Τῶν ἀγγέλων τὴν στολήν.
Ἔλα, Κώστα, τὴν ἁγίαν
Νὰ φιλήσῃς κεφαλήν.—

Καὶ καθεὶς παραμερίζων,
Ὀπισθοδρομεῖ θλιμμένος
Ὅ δὲ Κώστας γονατίζων
Φίλον ὄνομα καλεῖ,
Καὶ τὸ λείψανον, σκυμμένος,
Δὶς καὶ τρὶς νεκροφιλεῖ.

Σπαραγμὸς, ἀπελπισία...
Ὦ πηγὴ πολλῶν δακρύων,
Πονεμένη μου καρδία,
Σὺ γνωρίζεις μοναχὴ
Εἰς τὸ φίλημα τὸ κρύον
Πῶς σπαράττεται ἡ ψυχή.

Ἐβαλσάμονον τὸν πόνον
Φίλτρα ὅμως τότε τρία,
Ἡ ἐκδίκησις τῶν φόνων,
Ἡ θρησκεία κ’ ἡ πατρὶς,
Καὶ θεότης ἦσαν μία
Αἱ θεότητες αἱ τρεῖς.

Καὶ ὸ Κώστας ἐσπαράχθη,
Ἀλλ’ ὲδἀμασε τὸν πόνον.
Ἐλαφρὸς ἀνετινάχθη
Καὶ τὸ μέτωπον ὑψῶν,
Δὲν ἐφαίνετο ἢ μόνον
Τὴν ἐκδίκησιν διψῶν.

—Σύντροφοί μου, προσκυνεῖτε
Τὸ σημερινὸν μυστήριον.
Μαχηταὶ ἱεροθύται
Μὴ ξεζώσωμεν σπαθὶ,
Πρὶν τὸ Γένος τὴν σωτήριον
Τελετὴν λειτουργηθῇ.—

Κ’ ἐπανέλαβον τὰ πλήθη
Τὴν θερμὴν ὁρκωμοσίαν.
Μόνος εἷς δὲν ἐκινήθη
Νεανίας ζηλευτὸς
Κ’ εἰς αὐτὴν τὴν ἡλικίαν
Τουρκομάχος δυνατός.

Τὰς κραυγὰς τῆς συνοδίας
Πῶς αὐτὸς νὰ μὴ ἀκούσῃ;
Τῆς μεγάλης του καρδίας
Τι νὰ κρύπτουν οἱ μυχοί;...
Ποῦ ῥεμβάζουσα τοῦ Τούση
Ξενητεύεται ἡ ψυχή;