Α, παράτησέ με ξενιτιά
διώξε με από κοντά σου,
σαν σκλαβωμένο με κρατάς
στην μαύρη αγκαλιά σου.

Έχω μάνα και πατέρα
που αγωνιστήκανε
να με κάνουν παλληκάρι
και δε με χαρήκανε.

Α, δε σε μισώ κι ας μ’ έκανες
ώρες σκληρές να ζήσω,
μα άφησε στο σπίτι μου
αχ, πάλι για να γυρίσω.

Έχω μάνα και πατέρα
που αγωνιστήκανε
να με κάνουν παλληκάρι
και δε με χαρήκανε.

Α, παράτησέ με ξενιτιά
λυπήσου την ζωή μου,
μου μάρανες τα νιάτα μου
μην θες και την ψυχή μου.