Είμαι άσπρη στρουμπουλή και σκληρή απ’ έξω
είμαι μόνη και δεν έχω συντροφιά να παίξω
ξέμεινα στην άμμο δίχως να `χω έναν δικό μου
σαν με αρπάξανε με βία απ’ το σπιτικό μου

Πέρασα ταλαιπωρίες μες στα κύματα
κι όλη η οικογένειά μου ήταν θύματα
Κάνω την καρδιά μου πέτρα, μόνη συνεχίζω
σ’ όποιον θέλει συντροφιά όλα, όλα τα χαρίζω

Κάποτε ήμουν σε ένα δέντρο που `χε ωραία φυλλωσιά
είχε άνθη και καρπούς μα όλα τα `καψε η φωτιά
Από ένα γερό κλαράκι μες σε μια στιγμή
μοναχή, λεπτή και μαύρη έγινα γραμμή

Ο άνεμος ψηλά με πήγε, με στροβίλισε
και με δύναμη μεγάλη κάτω μ’ έριξε
Με της θάλασσας το κύμα βρέθηκα εδώ
και τη μοναξιά ν’ αντέξω άλλο δεν μπορώ

Μα δε θα είσαι ποτέ πια μόνη!
Πετρούλα μου τι όμορφα τα λόγια σου!
Έλα Γραμμή μου, πάμε να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε!
Αχά! Πάμε, πάμε!

Πέτρα και Γραμμή μαζί
κοίτα πώς χορεύουν
το Λελέκι ευγνωμονούν
και όλο το παινεύουν

Ντουμ η Πέτρα, τεκ τεκ η Γραμμή
παίζουν όλοι μουσική μωρέ
και παίζουν όλοι μουσική μαζί,
Λελέκι, Πέτρα και Γραμμή!