Για σένα πέρασαν, πέρασαν και πάνε
τόσες θεότρελες βραδιές
μα εγώ όμως νιώθω να χτυπάνε
στα σωθικά μου δυο καρδιές.

Τώρα σε άλλες αγκαλιές
γλεντάς και πίνεις
πού μ’ αφήνεις βρε κακούργε,
πού μ’ αφήνεις;

Να με γελούν, γελούν γνωστοί και ξένοι
ποιος να `χει μάτια να με δει;
Κι εγώ θα σέρνω ντροπιασμένη
της αμαρτίας το παιδί.

Τώρα σε άλλες αγκαλιές
γλεντάς και πίνεις
πού μ’ αφήνεις βρε κακούργε,
πού μ’ αφήνεις;

Δε θέλω ούτε ούτε θα μπορέσω,
νόθο το σπλάχνο μου να `ρθει
σ’ ένα γκρεμό θα πάω να πέσω
και θα πεθάνουμε μαζί.

Τώρα σε άλλες αγκαλιές
γλεντάς και πίνεις
πού μ’ αφήνεις βρε κακούργε,
πού μ’ αφήνεις;