Εχω ανίψια και σκύλους
και μάλλον έχω και φίλους
μα είμαι η άκληρη κόρη
κι αυτό σε τρώει, κι είναι ζόρι

Με παίρνεις πάντα τα βράδια
Ρωτάς πως ήταν η μέρα μου
Και εγώ απαντάω με αγένεια
Στην πιο γλυκεία μου συγγένεια

Αναρωτιέσαι μου λές,
τι θα απογίνω αν πεθάνεις
εσύ τι λές μητέρα να γίνω...
απλά, πιο μόνη θα μείνω

Εχω δουλειά και πτυχία
Και μάλλον επιτυχία
Μα είμαι η άκληρη κόρη
Κι αυτό σε τρώει, κι είναι ζόρι

Πονάει η χροιά της φωνής σου
Κι αντανακλά τα γιατί σου
Εγώ είμαι μαμά… το παιδί σου
Μην κλαις που δεν έχω οικογένεια.