Μην το βάζεις το φτιασίδι,
κόρη μου γλυκιά, αμάν, αμάν,
η ομορφιά σου έχει χάρη
σ’ όλο τον ντουνιά.

Κηφισιώτισσα για σένα
τ’ απεφάσισα, αμάν, αμάν,
να σε ντύσω στο χρυσαφι
και στο μάλαμα.

Έλα να γινούμε ταίρι,
κόρη μου γλυκιά, αμάν, αμάν
να σου βάλω το στεφάνι
μέσ’ στην εκκλησιά.

Θα σου χτίσω και μια βίλα
μέσ’ στην Κηφισιά, αμάν, αμάν,
για Βασίλισσα θα σ’ έχω
σ’ όλο τον ντουνιά.