Ακτίνες, τεστ, σκιαγραφικά με αντενδείξεις
και τα όνειρά μας, εξαρχής πριονισμένα
πιστή απεικόνιση, συλλέγουν αποδείξεις
πως όλα πια, τα ζούμε συνοφρυωμένα.

Φτηνά υλικά, μόνο ελλενίτ και μελαμίνη
και η ατμόσφαιρα βαριά, μπαρουτιασμένη
Νυστέρι δίχως μια σταλιά ξυλοκαϊνη
με περηφάνια σιωπηλή και μουδιασμένη

Μα εσύ που μπήκες στην ζωή μου και με θέλεις
είσαι μια πόλη που ναι φωταγωγημένη
στην καταιγίδα μια γωνιά προφυλαγμένη
που απαλύνεις ό,τι έζησα και είδα
είσαι μια -ολόφωτη από νέον- πινακίδα
που κάθε νύχτα την αγάπη αναγγέλλεις

Επιμελήτριες απ’ το μέλλον καταγράφουν
επιβιώσαντες και πολυτραυματίες
και πόσο μπλε αυτής της θάλασσας, ενέχυρο
κρατούν τα funds, κι οι μεγάλοι καρχαρίες

Απ τα Διονύσια, στην Οδύσσεια ο κάθε ημέτερος
Κ’ οι Ιθάκες πιά, άγνωστα μίλια ναυτικά
Ο ήλιος είν’ ο τελευταίος μας συνέταιρος
Κι η θερινή αλλαγή της ώρας, (μόνη) ακατάσχετη χαρά