Κι ενώ απόψε ετοιμάζεται να βρέξει
Εγώ έχω ακόμα κόκκους άμμου στα γυαλιά μου
Και το βιβλίο, που `χε το κύμα καταβρέξει
Και το μπλουζάκι σου, το μπλέ στα πράγματα μου

Πρώτη βροχή, κι εγώ έχω θάλασσα στα χείλη
κι ωραία σούρουπα ως αργά, στην παραλία
Κι αυτόν τον ήχο, που φυσάει μες το κοχύλι
Κι έχω για βλέμμα, "ηλιοβασίλεμα στην Οία"

Μα έτσι είν ο κύκλος της ζωής :λιακάδες-μπόρες/
Κι ανηφοριές, και κορυφές, και κατηφόρες/
Αν δε χειμώνιαζε, δε θα `χα να προσμένω/
τα καλοκαίρια σαν παράθυρο ανοιγμένο/
Έτσι είναι ο κύκλος της ζωής και στην ψυχή μου/
πότε με κόσμο, πότε μόνος στην σιωπή μου/
πότε γεμάτη, πότε άδεια η παραλία
γιατί ζωή, `ναι όλα αυτά, κι είναι μαγεία

Κι ενώ απόψε ετοιμάζεται να βρέξει
μέσα μου όλα, παραμένουν καλοκαίρι
κι όλο το «μαύρο μου» έχει αμέσως ημερέψει
και γίνεται άσπρο του Αιγαίου, το μεσημέρι

Πρώτη βροχή κι αρνούμαι να μελαγχολήσω
Δε με τρομάζουν ούτε χίλιες καταιγίδες
Τι φόβος να ναι, που πλησιάζει ο χειμώνας
Μπροστά στο φόβο, όταν σε είδα και με είδες.