Τα γράμματα που σου `στελνα τόσο καιρό απ’ τα ξένα,
τα πήρε η ανακύκλωση τα `κανε σερπαντίνες
και τα πουλούν στην αγορά, άμορφα και βαμμένα,
μαζί με τις ελπίδες μου που χάθηκαν κι εκείνες.

Το καρναβάλι πέρασε, τις `ρίξαν οι διαβάτες,
σε αίθουσες και αγορές, σε λασπωμένες στράτες.
Κι ένας αγέρας παγερός όπου τις παρασέρνει,
τις κομματιάζει, τις πονά και πίσω μου τις φέρνει.

Κι αναρωτιέμαι, άραγε, θα `πρεπε να σου γράψω
ή μόνο, μέσα στην καρδιά, τον πόθο να στοιβάξω,
για να μη γίνει ότι όμορφο μας έδεσε μ’ εκείνες,
τις λίγες όμορφες στιγμές ....
οι πατημένες σαν ζωή στον δρόμο σερπαντίνες.