Τρακόσους αγαπητικούς νά χεις θα μου θυμάσαι,
γιατι μικρή στον έρωντα πρώτο δασκάλεψασε.

Παράπονα του έρωντα όλοι χουν καμωμένα,
τάξε πως δεν εκάμαμε λάθος εμείς κανιένα.

Όποιο δεν έχει κάψει ο έρωντας κι ας είναι ένα ψιχάλι,
να καταλάβει δεν μπορεί πως καίγονται οι άλλοι.

Πε μου με την αγάπη σου μιαν άκρη πως θα βγάλω,
που έλεγα πως δε σ’ ήθελα μα σ’ αγαπούσα κι αλλο.

Του έρωντα σου ο ποταμός επήρε κάτω πάλι,
που έλεγα πως εστέρεψε στην κάψα τη μεγάλη.

Φαμέγιος στην αγάπη σου θέλω και μπήκα πάλι,
μα είχα γώ αν ήθελα δουλειά να κάνω άλλη.

Καρδιά που δε χαρίζεται και έρωντα δεν βιώνει,
όποιος στο μπέτη τη βάστα μόνο πως την σηκώνει.

Αυτός που δεν τα πέρασε του έρωντα τα πάθη,
ήντα γυρεύει στο ντουνιά ποτέ του δε θα μάθει.