Χίλιες ημέρες θα άλλαζα
μονάχα για μια ώρα
στης πλώρης το ποδόσταμο
να γαντζωθώ ξανά

Επάνω από τα κεφάλια μας
να κρέμεται η μπόρα
να κατεβάζουν τα βουνά
μπουγάζι παγωνιά

Θα κατεβώ τα κύματα
σα να ήταν κατηφόρα
ξέρω καλά τις περασιές
που κρύβει το νερό

Θα έχω και τους συντρόφους μου
να περιμένουν μόλα
στης θάλασσας το ασήμισμα
να τους αποκριθώ

Της νύχτας τα απόνερα
του φάρου η άσπρη φλόγα
θα πάρουν από τα μάτια μου
τη σκόνη από τη στεριά

και οι φίλοι μου στον καφενέ
εκεί την ίδια ώρα
γέροντες θα γκρινιάζουνε
βρίζοντας τα χαρτιά.